Abarca los nacidos entre el 30 de Septiembre y el 27 de Octubre.
Llamado también como Árbol de la RESURRECCION. Al igual que la Vid esta consagrada a la resurrección, posiblemente por que ambas crecen en espinal dentro del Beth-Luis-Nion. La hiedra viaja a todas partes; se extiende feliz y progresa en muchos lugares donde ninguna otra planta sobreviviria. Tambien es conocida por su determinación por superar los obstáculos hacia la luz y la nutrición.
La Hiedra correspondería, en referencia al horóscopo occidental a los nacidos según su fecha de nacimiento a los signos de Libra y Escorpio.
CARACTERISTICAS DE LOS NACIDOS BAJO LA PROTECCION DE LA HIEDRA
Las Hiedras, son personas de una especial inteligencia y habilidad para desempeñarse en cualquier actividad. Muy voluntariosas, dedican su existencia en beneficio de los demás. De excelente capacidad para crear o generar redes, instituciones y hasta partidos políticos, acciones que no solo realizara para su beneficio o progreso de sus objetivos personales, sino que lo hace convencida de su causa emprendida. La hiedra siempre tiene una causa por la que pelear. Es importante que utilice y capitalice este talento para extenderse hacia el exterior, como la planta, tome una forma productiva, puesto que suele retrotraerse o trabajar en completa soledad. De temperamento culposo y hasta temeroso en algunos casos, no deben dejarse llevar por esos instantes de inseguridad, las hiedras tienen un caudal muy importante para volcar en beneficio de la humanidad.
Poseen un estilo único ya sea en lo físico como en lo espiritual, será muy fácil darnos cuenta cuando estamos frente a una hiedra, su originalidad nos lo señalara. Necesitan estar y parecer perfectas. Adoran el romanticismo y cuando encuentran el amor viven para y por el. Son generosas, demostrativas, rara vez celosas y sí demasiado dependientes de las opiniones de los demás en especial de sus mas allegados. Necesitan que se les este encima, que se los halague y demuestre lo que por ellos se siente.
Tiene en apariencia una fuerte personalidad, parecen no necesitar de nadie, mas en su interior la hiedra busca protección, afecto, seguridad.
jueves, noviembre 25, 2010
jueves, noviembre 11, 2010
La mitad de Galicia respira malos humos
n informe de Ecologistas en Acción revela que más del 40 por ciento de los gallegos inhala aire contaminado
[Faro de Vigo] Casi la mitad de la población gallega respira aire contaminado, según se desprende del Balance de la contaminación del aire en el Estado español durante 2009, elaborado por Ecologistas en Acción, que además revela que el tráfico y determinadas industrias –sobre todo las centrales térmicas de carbón– son los responsables de esa situación. El estudio, que incluye datos oficiales de todas las autonomías españolas, a excepción de las ciudades de Ceuta yMelilla, destaca que las partículas en suspensión (PM10), que producen afecciones al tracto respiratorio y al pulmón, son el principal contaminante en Galicia y también en A Coruña, donde, de nuevo, las mediciones realizadas en las estaciones de Riazor y la Torre de Hércules ponen de manifiesto que la ciudad supera los índices aconsejados por la Organización Mundial de la Salud (OMS).
Junto con la urbe coruñesa, las localidades de Arteixo, Ferrol, Santiago, Vigo, Lugo y Valdeorras, y la denominada franja Fisterra-Santiago, son los puntos de la comunidad gallega que se ven más afectados por las partículas en suspensión, según remarca el informe de Ecologistas en Acción, que además señala que el entorno de algunas instalaciones industriales, como la central térmica de Meirama, en Cerceda, la refinería de Repsol, en Arteixo o Ferroatlántica, en Cee, también sobrepasa los límites recomendados por la OMS.
En cuanto al ozono, otro de los principales contaminantes del aire de Galicia, el estudio de la organización ecologista destaca las superaciones de los límites de las estaciones de vigilancia situadas en el área de influencia de las centrales de carbón y de ciclo combinado de As Pontes.
En el resto de España, tal y como advierte Ecologistas en Acción, la situación es, si cabe, aún menos halagüeña. De los datos de su informe se desprende que casi cuatro de cada cinco españoles (36,9 millones de personas o, lo que es lo mismo, el 79% de la población) respiran aire perjudicial para su salud.
Al igual que ocurre en la comunidad gallega, el principal agente contaminador del aire en el conjunto de España es el tráfico en las zonas metropolitanas. La organización subraya que, pese a la "gravedad" de la situación, las administraciones no están adoptando las medidas necesarias para solventar este problema, que provoca 16. 000 muertes al año en España y hasta 400. 000 en toda Europa, según datos del Ministerio de Medio Ambiente y Medio Rural y Marino.
El informe subraya, no obstante, que en 2009 continuó la tendencia de ligera mejoría ya iniciada en 2008, sobre todo por el efecto de la crisis, es decir, por razones coyunturales más que por la aplicación de medidas planificadas y orientadas a reducir esta contaminación.
Concretamente, según explicó ayer el portavoz en esta materia de Ecologistas en Acción, Paco Segura, el estudio revela que la reducción de la movilidad originada por la crisis, provocó una caída del 5,1% en el consumo de combustibles para la automoción en 2009 y un 4, 2% menos de tráfico en las ciudades, así como un descenso del 18% en la venta de vehículos
[Faro de Vigo] Casi la mitad de la población gallega respira aire contaminado, según se desprende del Balance de la contaminación del aire en el Estado español durante 2009, elaborado por Ecologistas en Acción, que además revela que el tráfico y determinadas industrias –sobre todo las centrales térmicas de carbón– son los responsables de esa situación. El estudio, que incluye datos oficiales de todas las autonomías españolas, a excepción de las ciudades de Ceuta yMelilla, destaca que las partículas en suspensión (PM10), que producen afecciones al tracto respiratorio y al pulmón, son el principal contaminante en Galicia y también en A Coruña, donde, de nuevo, las mediciones realizadas en las estaciones de Riazor y la Torre de Hércules ponen de manifiesto que la ciudad supera los índices aconsejados por la Organización Mundial de la Salud (OMS).
Junto con la urbe coruñesa, las localidades de Arteixo, Ferrol, Santiago, Vigo, Lugo y Valdeorras, y la denominada franja Fisterra-Santiago, son los puntos de la comunidad gallega que se ven más afectados por las partículas en suspensión, según remarca el informe de Ecologistas en Acción, que además señala que el entorno de algunas instalaciones industriales, como la central térmica de Meirama, en Cerceda, la refinería de Repsol, en Arteixo o Ferroatlántica, en Cee, también sobrepasa los límites recomendados por la OMS.
En cuanto al ozono, otro de los principales contaminantes del aire de Galicia, el estudio de la organización ecologista destaca las superaciones de los límites de las estaciones de vigilancia situadas en el área de influencia de las centrales de carbón y de ciclo combinado de As Pontes.
En el resto de España, tal y como advierte Ecologistas en Acción, la situación es, si cabe, aún menos halagüeña. De los datos de su informe se desprende que casi cuatro de cada cinco españoles (36,9 millones de personas o, lo que es lo mismo, el 79% de la población) respiran aire perjudicial para su salud.
Al igual que ocurre en la comunidad gallega, el principal agente contaminador del aire en el conjunto de España es el tráfico en las zonas metropolitanas. La organización subraya que, pese a la "gravedad" de la situación, las administraciones no están adoptando las medidas necesarias para solventar este problema, que provoca 16. 000 muertes al año en España y hasta 400. 000 en toda Europa, según datos del Ministerio de Medio Ambiente y Medio Rural y Marino.
El informe subraya, no obstante, que en 2009 continuó la tendencia de ligera mejoría ya iniciada en 2008, sobre todo por el efecto de la crisis, es decir, por razones coyunturales más que por la aplicación de medidas planificadas y orientadas a reducir esta contaminación.
Concretamente, según explicó ayer el portavoz en esta materia de Ecologistas en Acción, Paco Segura, el estudio revela que la reducción de la movilidad originada por la crisis, provocó una caída del 5,1% en el consumo de combustibles para la automoción en 2009 y un 4, 2% menos de tráfico en las ciudades, así como un descenso del 18% en la venta de vehículos
Por unha solución dialogada á problemática da compostaxe no Carballiño
7 de novembro de 2010. Ante o conflito que na Comarca do Carballiño está a xerar a actividade de Compost Galicia, ADEGA quere facer pública a súa opinión co obxectivo de contribuir a unha solución dialogada. En primeiro lugar, queremos expresar unha vez máis o noso apoio á compostaxe como alternativa ecolóxica e sustentábel para a xestión de residuos orgánicos. A compostaxe é un proceso natural e ecolóxico que permite o aproveitamento dos residuos orgánicos como fertilizante seguro, de calidade e hixiénico para as terras produtivas, evitando a contaminación doutras formas de tratar o lixo como o vertido ou a incineración. Os solos de cultivo en xeral, e especialmente os viñedos, teñen na actualidade un grande déficit de materia orgánica, problema ao que esta planta de compostaxe pioneira en Galiza pode axudar a resolver.
Tras visitarmos recentemente as instalacións de Leiro, observamos que estas contan cun proceso avanzado e cos elementos de prevención do impacto necesarios, polo que agardamos unha mellora no futuro inmediato da calidade ambiental nas zonas próximas. A empresa recoñeceu problemas de control de emisións, derivados da dificultade de adaptar en Galiza (maior humidade e maiores precipitacións) unha tecnoloxía desenvolvida para as condicións de Catalunya. Neste senso, cómpre recoñecer o carácter pioneiro desta planta no noso país, xunto cos esforzos da empresa por mellorar o control ambiental dos procesos. ADEGA tomou nota, ademais, das informacións facilitadas por expertos da Universidade de Vigo, que confirmaron a boa calidade do compost que se está a producir como consecuencia da decisión da empresa de proceder a unha selección de lodos e residuos orgánicos non contaminados (maiormente, procedentes da industria agro-alimentaria).
ADEGA visitou tamén o emprazamento previsto para as instalacións (invernadoiros e nave de maquinaria) de maduración do compost no concello de Cea, complementares da planta de Leiro, e reuniuse con veciños/as afectados/as. Se os riscos de cheiros poden ser minimizados na planta de compostaxe (Leiro), con máis razón deben ser mínimos ou incluso nulos nas instalacións de Cea, onde se desenvolve a maduración do compost e prepárase para a súa venda. Neste caso, xa non podemos falar de residuos senón de compost fresco (entrada) e compost maduro e estable (saída), e non cabe esperar outro tipo de impactos diferentes dos dunha actividade na que se manexa maquinaria convencional.
A planta de compostaxe de Leiro pódese considerar como unha planta de capacidade media, aínda que suficientemente grande en relación cos lugares nos que se localiza, xa que require do transporte dos residuos e do compost por estradas pouco axeitadas para esta tarefa. Son obxectivas, por tanto, as afeccións deste transporte aos veciños/as que viven ou realizan actividades nas inmediacións destas vías. Mais tamén estas pódense e débense corrixir.
Neste senso, a experiencia amósanos como as plantas de capacidade reducida veñen acadando os mellores resultados ambientais, de control do proceso e sociais. Por tanto, ADEGA anima tanto á empresa como aos colectivos veciñais e ás outras entidades implicadas no conflito a buscar solucións satisfactorias en base ao control do proceso e á minimización dos impactos, xunto coa limitación da capacidade que as instalacións en cuestión poidan acadar, sempre dentro dos condicionantes de viabilidade técnica e económica do proxecto.
Reproducimos deseguido un artigo sobre os valores do compost, a cargo de Manuel Soto Castiñeira, profesor de Enxeñería Química da Universidade da Coruña e membro de ADEGA:
O COMPOST: A FERTILIDADE E A SAÚDE DA TERRA
Non hai moitos anos, a mellor habitación das casas labregas era aquela situada directamente encima da corte das vacas. No inverno, o calor dos animais era a única calefacción que permanecía acendida toda a noite. E todo o día, pois o esterco, ese sistema tradicional de compostaxe, actuaba como acumulador e regulador do calor e axudaba a manter a temperatura no interior da vivenda. Non se percibía o tenue olor dos animais e do esterco como unha molestia, nin era causa de problemas de saúde. Os beneficios deste modelo integrado non remataban aí. O esterco, fresco ou maduro (completamente compostado) foi durante séculos o mellor alimento das terras e garante dunha produtividade agrícola que fixo de Galiza un dos países máis poboados da contorna.
Hoxe, as cousas mudaron. Renegamos do esterco e abrazamos a pulcritude do cemento, do asfalto, dos deterxentes e dos biocidas. Paseniñamente, o país envellece e sofre unha intoxicación ambiental e mental aguda. Pouco nos importa estercar de plásticos camiños e eidos, queimalos na lixeira municipal, ou mesmo no propio fogar. Sabemos ou ouvimos falar da grave contaminación da incineradoras de lixo e das dioxinas que xeran. Mais a intoxicación mental que sufrimos fainos mirar para o outro lado e acusar do problema a todo aquilo que cheira a esterco.
Venme todo isto á cabeza cando ollo esas mensaxes de “compost igual a contaminación”, “compost igual a dioxinas”… Esquecemos ou xa non sabemos que o que hoxe se chama compost e compostaxe non é máis que o mesmo proceso natural de fermentación dos residuos orgánicos de sempre, mediado, iso si, pola escala da instalación e a tecnoloxía de manexo do “esterco”. Pola contra, as dioxinas e os fumes cargados con metais pesados nada teñen que ver co compost, e si constitúen un grave problema ambiental e de saúde, como puxo de manifesto a estratexia europea de loita conta a contaminación por dioxinas, do ano 2001. A incineración do lixo, os pesticidas, algunhas industrias e mesmo a queima de plásticos no fogar ou nas pequenas lixeiras son as verdadeiras fontes de dioxinas.
Non caben pois tais acusacións de contaminación contra o compost. O que si cabe é delimitar a escala da instalación e esixirmos a correcta realización e control de todo o proceso. Da mesma forma que os xurros das granxas teñen o seu mellor destino na fertilización das veigas, os residuos orgánicos son o fertilizante imprescindíbel para unha agricultura de calidade, mesmo ecolóxica. E a compostaxe é a forma de preparar eses residuos para que poidamos utilizalos sen problemas na nosa horta, na viña ou na explotación agrícola.
Tras visitarmos recentemente as instalacións de Leiro, observamos que estas contan cun proceso avanzado e cos elementos de prevención do impacto necesarios, polo que agardamos unha mellora no futuro inmediato da calidade ambiental nas zonas próximas. A empresa recoñeceu problemas de control de emisións, derivados da dificultade de adaptar en Galiza (maior humidade e maiores precipitacións) unha tecnoloxía desenvolvida para as condicións de Catalunya. Neste senso, cómpre recoñecer o carácter pioneiro desta planta no noso país, xunto cos esforzos da empresa por mellorar o control ambiental dos procesos. ADEGA tomou nota, ademais, das informacións facilitadas por expertos da Universidade de Vigo, que confirmaron a boa calidade do compost que se está a producir como consecuencia da decisión da empresa de proceder a unha selección de lodos e residuos orgánicos non contaminados (maiormente, procedentes da industria agro-alimentaria).
ADEGA visitou tamén o emprazamento previsto para as instalacións (invernadoiros e nave de maquinaria) de maduración do compost no concello de Cea, complementares da planta de Leiro, e reuniuse con veciños/as afectados/as. Se os riscos de cheiros poden ser minimizados na planta de compostaxe (Leiro), con máis razón deben ser mínimos ou incluso nulos nas instalacións de Cea, onde se desenvolve a maduración do compost e prepárase para a súa venda. Neste caso, xa non podemos falar de residuos senón de compost fresco (entrada) e compost maduro e estable (saída), e non cabe esperar outro tipo de impactos diferentes dos dunha actividade na que se manexa maquinaria convencional.
A planta de compostaxe de Leiro pódese considerar como unha planta de capacidade media, aínda que suficientemente grande en relación cos lugares nos que se localiza, xa que require do transporte dos residuos e do compost por estradas pouco axeitadas para esta tarefa. Son obxectivas, por tanto, as afeccións deste transporte aos veciños/as que viven ou realizan actividades nas inmediacións destas vías. Mais tamén estas pódense e débense corrixir.
Neste senso, a experiencia amósanos como as plantas de capacidade reducida veñen acadando os mellores resultados ambientais, de control do proceso e sociais. Por tanto, ADEGA anima tanto á empresa como aos colectivos veciñais e ás outras entidades implicadas no conflito a buscar solucións satisfactorias en base ao control do proceso e á minimización dos impactos, xunto coa limitación da capacidade que as instalacións en cuestión poidan acadar, sempre dentro dos condicionantes de viabilidade técnica e económica do proxecto.
Reproducimos deseguido un artigo sobre os valores do compost, a cargo de Manuel Soto Castiñeira, profesor de Enxeñería Química da Universidade da Coruña e membro de ADEGA:
O COMPOST: A FERTILIDADE E A SAÚDE DA TERRA
Non hai moitos anos, a mellor habitación das casas labregas era aquela situada directamente encima da corte das vacas. No inverno, o calor dos animais era a única calefacción que permanecía acendida toda a noite. E todo o día, pois o esterco, ese sistema tradicional de compostaxe, actuaba como acumulador e regulador do calor e axudaba a manter a temperatura no interior da vivenda. Non se percibía o tenue olor dos animais e do esterco como unha molestia, nin era causa de problemas de saúde. Os beneficios deste modelo integrado non remataban aí. O esterco, fresco ou maduro (completamente compostado) foi durante séculos o mellor alimento das terras e garante dunha produtividade agrícola que fixo de Galiza un dos países máis poboados da contorna.
Hoxe, as cousas mudaron. Renegamos do esterco e abrazamos a pulcritude do cemento, do asfalto, dos deterxentes e dos biocidas. Paseniñamente, o país envellece e sofre unha intoxicación ambiental e mental aguda. Pouco nos importa estercar de plásticos camiños e eidos, queimalos na lixeira municipal, ou mesmo no propio fogar. Sabemos ou ouvimos falar da grave contaminación da incineradoras de lixo e das dioxinas que xeran. Mais a intoxicación mental que sufrimos fainos mirar para o outro lado e acusar do problema a todo aquilo que cheira a esterco.
Venme todo isto á cabeza cando ollo esas mensaxes de “compost igual a contaminación”, “compost igual a dioxinas”… Esquecemos ou xa non sabemos que o que hoxe se chama compost e compostaxe non é máis que o mesmo proceso natural de fermentación dos residuos orgánicos de sempre, mediado, iso si, pola escala da instalación e a tecnoloxía de manexo do “esterco”. Pola contra, as dioxinas e os fumes cargados con metais pesados nada teñen que ver co compost, e si constitúen un grave problema ambiental e de saúde, como puxo de manifesto a estratexia europea de loita conta a contaminación por dioxinas, do ano 2001. A incineración do lixo, os pesticidas, algunhas industrias e mesmo a queima de plásticos no fogar ou nas pequenas lixeiras son as verdadeiras fontes de dioxinas.
Non caben pois tais acusacións de contaminación contra o compost. O que si cabe é delimitar a escala da instalación e esixirmos a correcta realización e control de todo o proceso. Da mesma forma que os xurros das granxas teñen o seu mellor destino na fertilización das veigas, os residuos orgánicos son o fertilizante imprescindíbel para unha agricultura de calidade, mesmo ecolóxica. E a compostaxe é a forma de preparar eses residuos para que poidamos utilizalos sen problemas na nosa horta, na viña ou na explotación agrícola.
jueves, abril 29, 2010
miércoles, abril 28, 2010
jueves, abril 15, 2010
Di non a mina de andalucita nas Fragas do Eume por todo isto...
- Como se pon de manifesto no proxecto esta mina ocupará unha extensión considerable nunha zona colindante co Parque Natural das Fagas do Eume durante a vida útil de dita explotación, máis de 54 anos. Tal intrusión no mellor bosque costeiro atlántico europeo non pode ser de ningunha maneira permitida por unha sociedade que se di desenvolvida. Pistas asfaltadas, balsas de decantación de lodos, escombreiras de 900.000 m3 , escavacións con técnicas de extracción de ripado en 5 ha, modificación do Rego de Cernada mediante unha balsa para suministro de auga...todo elo nun lugar de alto interes faunístico, perto de zonas de cría e campeo do Lobo e de uso do Buho Real entre outras especies protexidas.
- Segundo a Lei 9/ 2001, de agosto, de conservación da natureza di no artigo 12, “Os parques son áreas naturais, pouco transitadas polas actividades humanas, que, en razón da beleza dos seus sitios, da representatividade dos seus ecosistemas ou da singularidade da súa flora, fauna ou formacións xeomorfolóxicas, posúen uns valores ecolóxicos, educativos ou científicos dos que a súa conservación merece unha atención preferente.[..] Nos parques poderase limita-los aproveitamentos dos recursos naturais, prohibíndose en todo caso os incompatibles coas finalidades que xustificasen a súa creación”.Parece pois evidente que esta obra o xerar un forte impacto no Parque Natural das Fragas do Eume, a Consellería de Medio Ambiente como responsable da xestión dos espazos da Rede galega de espazos naturais protexidos, ten que denegar o permiso de explotación.
- Este proxecto que se somete a información pública ven a ser a corrección do presentado no ano 2003, do cal a Dirección Xeral de Calidade e Avaliación Ambiental considerou ambientalmente inviable na resolución de setembro de 2006, en base as seguintes consideracións:
1- Afectaba en 40 Ha ó Parque Natural Fragas do Eume
2- Destruía hábitats importantes como.
. Uceiras húmicas atlánticas de zonas mornas de Erica ciliaris e Erica tetrálix (código 4020 e hábitat natural prioritario)
. Uceiras secas europeas (código 4030 e hábitat natural de interese comunitario )
Parece pois lóxico pensar que o novo proxecto debería ser tamén ambientalmente inviable ó xuízo da Dirección Xeral de Calidade e Avaliación Ambiental, xa que este segue afectando ó Parque Natural e os hábitats naturais citados.
- Estupefactos puidemos ler na prensa a existencia dun presunto “pacto” entre a Consellería de Medio Ambiente e a empresa beneficiaria do proxecto, cabe esixir unha explicación por cada unha das partes sobre as condicións de dito “pacto” no caso de existir. Tal manobra política debería ser rechazada en todo momento ó saltarse tódolos procedementos legais do proceso de concesión.
- O plan de seguimento e vixiancia é moi escaso e pouco adecuado, por exemplo, non prevé situacións de emerxencia ante a rotura dunha balsa de decantación.
- No tocante as instalacións de tratamento e os reactivos a empregar atopamos unha insuficiente explicación, sendo un dos aspectos que maior impacto pode causar ante unha hipotética filtración, rotura de balsa ou verquido de reactivos, solo se citan algúns reactivos como o preparado ferrosicílico e suspensións pero sen indicar nin sequera os reactivos líquidos e floculantes que se pensa usar. E moi importante coñecer os ácidos decapantes que se van a usar na separación do mineral para coñece-lo seu posible impacto.Tampouco se reflexa como será alimentado o secador , dise que pode ser con gasoil ou propano, nin sequera se teñen en conta modelos de produción de enerxía respetuosos co medio, propoñendo enerxías alternativas.
- En canto os verquidos, en ningún momento se caracteriza de ningunha maneira os verquidos a balsa de estériles, definíndoos como elementos inertes sen ningún perigo cando parte do mineral a extraer procede de asociacións químicas con metais pesados como arsénico, de gran poder contaminante. Por tanto o proxecto elude caracterizar químicamente os lodos a verter na balsa de estériles dada a perigosidade da súa composición e non ofrece alternativas de tratamento, nin métodos de neutralización deses compostos. Dada a composición claramente tóxica e perigosa destes residuos os que o estudo quere chamar inertes, deberían ser tratados por tanto como residuos tóxicos e perigosos. Por outra banda para o deseño da balsa non ofrece datos clarificadores de si dalgún modo se pode chegar a saturación da mesma e producirse un episodio de contaminación moi grave. Non se di con que frecuencia, nin como será a limpeza das balsas.
- E polo menos neglixente a inexistencia dun estudio hidrolóxico adecuado as características da explotación proxectada, a existencia de estruturas susceptibles de producir contaminación freática e fluvial e as dimensións e localización da obra nun Parque Natural fan ó noso xuizo imprescindible tal estudio.
- Unha mostra máis do pouco rigoroso deste estudio é a ausencia de Bibliografía e estudios rexionais e locais, así como o feito de que en ningún momento se fai referencia os catálogos rexionais de especies ameazadas nin a lexislación autonómica.
- Queremos calificar de insultante que a única medida que se toma no proxecto por factores ambientais, é o compromiso de manter unha masa de pino para o seu uso como efecto pantalla, para producir un impacto visual nulo dise.
- O proxecto xustifica a explotación como de utilidade pública e social polo artigo 2 da ley de minas, parece máis que superado este tema coa cantidade de lexislación autonómica que protexe o Parque Natural dende a súa declaración por decreto 218/1997 do 30 de xullo,a incidencia supramunicipal do proxecto tamén a poñemos en dubida co artigo 4 do decreto 80 /2000 que dispón : “...hai que ter en conta entre outros criterios os efectos positivos que produza no medio ambiente, paisaxe rural e no patrimonio cultural...” Non vemos por ningún lado estes efectos positivos.
- Si vemos como algo positivo os postos de traballo xerados pola empresa, pero se o Parque Natural tivera unha xestión apropiada, creación dun equipo de educación ambiental específico, aumento do servizo de vixiancia, necesitaría un número superior de empregados os ofrecidos pola mina.
Cremos máis que suficientes estes argumentos para solicitar a retirada do “Estudio de impacto ambiental e o plan de restauración do proxecto da concesión de explotación Sonsoles IV 1ª fracción número 6156.1, da provincia da Coruña e promovido por Picobello Andalucita”. Ou que a perceptiva Declaración de Impacto Ambiental sexa NEGATIVA, e que en consecuencia non se permita a construción do proxecto.
- Segundo a Lei 9/ 2001, de agosto, de conservación da natureza di no artigo 12, “Os parques son áreas naturais, pouco transitadas polas actividades humanas, que, en razón da beleza dos seus sitios, da representatividade dos seus ecosistemas ou da singularidade da súa flora, fauna ou formacións xeomorfolóxicas, posúen uns valores ecolóxicos, educativos ou científicos dos que a súa conservación merece unha atención preferente.[..] Nos parques poderase limita-los aproveitamentos dos recursos naturais, prohibíndose en todo caso os incompatibles coas finalidades que xustificasen a súa creación”.Parece pois evidente que esta obra o xerar un forte impacto no Parque Natural das Fragas do Eume, a Consellería de Medio Ambiente como responsable da xestión dos espazos da Rede galega de espazos naturais protexidos, ten que denegar o permiso de explotación.
- Este proxecto que se somete a información pública ven a ser a corrección do presentado no ano 2003, do cal a Dirección Xeral de Calidade e Avaliación Ambiental considerou ambientalmente inviable na resolución de setembro de 2006, en base as seguintes consideracións:
1- Afectaba en 40 Ha ó Parque Natural Fragas do Eume
2- Destruía hábitats importantes como.
. Uceiras húmicas atlánticas de zonas mornas de Erica ciliaris e Erica tetrálix (código 4020 e hábitat natural prioritario)
. Uceiras secas europeas (código 4030 e hábitat natural de interese comunitario )
Parece pois lóxico pensar que o novo proxecto debería ser tamén ambientalmente inviable ó xuízo da Dirección Xeral de Calidade e Avaliación Ambiental, xa que este segue afectando ó Parque Natural e os hábitats naturais citados.
- Estupefactos puidemos ler na prensa a existencia dun presunto “pacto” entre a Consellería de Medio Ambiente e a empresa beneficiaria do proxecto, cabe esixir unha explicación por cada unha das partes sobre as condicións de dito “pacto” no caso de existir. Tal manobra política debería ser rechazada en todo momento ó saltarse tódolos procedementos legais do proceso de concesión.
- O plan de seguimento e vixiancia é moi escaso e pouco adecuado, por exemplo, non prevé situacións de emerxencia ante a rotura dunha balsa de decantación.
- No tocante as instalacións de tratamento e os reactivos a empregar atopamos unha insuficiente explicación, sendo un dos aspectos que maior impacto pode causar ante unha hipotética filtración, rotura de balsa ou verquido de reactivos, solo se citan algúns reactivos como o preparado ferrosicílico e suspensións pero sen indicar nin sequera os reactivos líquidos e floculantes que se pensa usar. E moi importante coñecer os ácidos decapantes que se van a usar na separación do mineral para coñece-lo seu posible impacto.Tampouco se reflexa como será alimentado o secador , dise que pode ser con gasoil ou propano, nin sequera se teñen en conta modelos de produción de enerxía respetuosos co medio, propoñendo enerxías alternativas.
- En canto os verquidos, en ningún momento se caracteriza de ningunha maneira os verquidos a balsa de estériles, definíndoos como elementos inertes sen ningún perigo cando parte do mineral a extraer procede de asociacións químicas con metais pesados como arsénico, de gran poder contaminante. Por tanto o proxecto elude caracterizar químicamente os lodos a verter na balsa de estériles dada a perigosidade da súa composición e non ofrece alternativas de tratamento, nin métodos de neutralización deses compostos. Dada a composición claramente tóxica e perigosa destes residuos os que o estudo quere chamar inertes, deberían ser tratados por tanto como residuos tóxicos e perigosos. Por outra banda para o deseño da balsa non ofrece datos clarificadores de si dalgún modo se pode chegar a saturación da mesma e producirse un episodio de contaminación moi grave. Non se di con que frecuencia, nin como será a limpeza das balsas.
- E polo menos neglixente a inexistencia dun estudio hidrolóxico adecuado as características da explotación proxectada, a existencia de estruturas susceptibles de producir contaminación freática e fluvial e as dimensións e localización da obra nun Parque Natural fan ó noso xuizo imprescindible tal estudio.
- Unha mostra máis do pouco rigoroso deste estudio é a ausencia de Bibliografía e estudios rexionais e locais, así como o feito de que en ningún momento se fai referencia os catálogos rexionais de especies ameazadas nin a lexislación autonómica.
- Queremos calificar de insultante que a única medida que se toma no proxecto por factores ambientais, é o compromiso de manter unha masa de pino para o seu uso como efecto pantalla, para producir un impacto visual nulo dise.
- O proxecto xustifica a explotación como de utilidade pública e social polo artigo 2 da ley de minas, parece máis que superado este tema coa cantidade de lexislación autonómica que protexe o Parque Natural dende a súa declaración por decreto 218/1997 do 30 de xullo,a incidencia supramunicipal do proxecto tamén a poñemos en dubida co artigo 4 do decreto 80 /2000 que dispón : “...hai que ter en conta entre outros criterios os efectos positivos que produza no medio ambiente, paisaxe rural e no patrimonio cultural...” Non vemos por ningún lado estes efectos positivos.
- Si vemos como algo positivo os postos de traballo xerados pola empresa, pero se o Parque Natural tivera unha xestión apropiada, creación dun equipo de educación ambiental específico, aumento do servizo de vixiancia, necesitaría un número superior de empregados os ofrecidos pola mina.
Cremos máis que suficientes estes argumentos para solicitar a retirada do “Estudio de impacto ambiental e o plan de restauración do proxecto da concesión de explotación Sonsoles IV 1ª fracción número 6156.1, da provincia da Coruña e promovido por Picobello Andalucita”. Ou que a perceptiva Declaración de Impacto Ambiental sexa NEGATIVA, e que en consecuencia non se permita a construción do proxecto.
lunes, marzo 01, 2010
Aneis de plástico en praias e ríos: poluir para limpar?
|
|  |  |
26 de febreiro de 2010. Nas últimas semanas, milleiros de pezas de plástico apareceron aboiando en ríos e praias. O fenómeno repítese periódicamente por toda a costa galega e cantábrica, formando parte xa da variada "fauna" dos restos de marea. A orixe destas misteriosas pezas non é outra que as instalacións de depuración de augas dos concellos e industrias. A súa función é a de rebaixar a carga orgánica e o nível de nitratos das augas residuais pola actuación dos enzimas e bacterias que levan incorporadas (tratamento biolóxico). Dase pois o paradoxo de que para tratar as verteduras polúense ríos e mares con estas pezas plásticas que tardan ducias de anos en degradarse e que ao ser inxeridas por peixes, mamíferos ou tartarugas mariñas poden causar graves danos.ADEGA demanda un chisco máis de sensibilidade por parte das empresas e concellos que utilizan estes elementos como axuda nos sistemas de depuración de efluentes, para evitar a súa vertedura ao medio acuático.
Se ben os tratamentos biolóxicos amosan claras vantaxes (maior efectividade, menor impacto, baixo custo) para rebaixar a carga orgánica e compostos como os nitratos, responsábeis da eutrofización de moitas masas de auga, unha incorrecta xestión dos restos pode conquerir o efecto contrario ao que se pretende.
Milleiros de pezas plásticas aboiando nos mares e ríos, produto dun manexo inadecuado ou neglixente das depuradoras públicas e privadas, contribúen de xeito importante á contaminación e á degradación dos ecosistemas acuáticos. Estes elementos tardan en degradarse ducias ou mesmo centos de anos, deitando substancias tóxicas no medio e son inxeridos por peixes, tartarugas ou mamíferos mariños ao confundilos con medusas ou outros organismos peláxicos que constitúen o seu alimento.
A contaminación por plásticos está presente na prática totalidade dos mares e ríos do mundo, e os efectos destes compostos e os seus residuos causan cada ano a morte de milleiros de mamíferos e tartarugas mariñas. En todas as cadeas tróficas dos océanos están presentes contaminantes cuxa orixe son os plásticos e os compostos usados na súa fabricación, e por suposto tamén nos peixes que comemos.
Por iso ADEGA pide que se realice unha correcta xestión destes elementos nos sistemas públicos de depuración e se supervise o seu uso nas instlacións pivadas, para impedir a súa vertedura ao medio e contribuir deste xeito a termos uns mares e ríos máis limpos e saudábeis.
Se atopas estes elementos nunha praia/río, podes poñerte en contacto co SEPRONA, mandar un mail a ADEGA ( adega@adega.info ) ou cubrir unha ficha de observación e achegala por mail á Fundación Surfrider, delegación Pirineos Atlánticos
viernes, febrero 05, 2010
Científicos creen que no hacer la cama puede ser bueno para la salud
Los científicos creen que en Inglaterra no ordenar su cama después de despertarse puede ser más saludable para usted. Su investigación sugiere que los ácaros que viven en nuestros colchones no como desordenado y sin hacer las camas. Esto podría ser una buena noticia para las personas con asma. El equipo de investigación, de la Universidad de Kingston, dijo que los pequeños insectos sólo pueden sobrevivir en sábanas y colchones que fueron ligeramente húmedo - viven de la humedad y el sudor de nuestros cuerpos. Si una cama deshecha, el aire circula entre las hojas y se seca a cabo. Las hojas seca significa que las criaturas que se mueren por deshidratación - la falta de agua. Los investigadores dijeron que la cama promedio contenía aproximadamente 1,5 millones de ácaros. Son menos de un milímetro de largo y se alimentan de las escamas de piel que caen de su cuerpo.
XA O SABÍA EU...
El investigador principal, el Dr. Stephen Pretlove dijo que su investigación podría reducir cantidad de dinero gastado en el tratamiento de enfermedades que son causadas por los ácaros. Que respiramos en los residuos producidos por insectos de la cama o es mordido por ellos. Estos pueden producir asma y otros problemas de salud. El servicio de salud británico actualmente gasta más de $ 1 mil millones al año el tratamiento de enfermedades causadas por los ácaros. Dr. Pretlove cree que su investigación podría cambiar la manera en que nuestras casas están diseñadas. "Nuestros hallazgos podrían ayudar a los diseñadores del edificio, crearán casas sanos y trabajadores de la salud señalan los ambientes más expuestos a los ácaros, dijo. De expertos para alérgicos profesor Andrew Wardlaw de acuerdo, diciendo: "Sería bueno si se han encontrado maneras de modificar la casa para que los ácaros [número] se redujeron.
XA O SABÍA EU...
martes, febrero 02, 2010
RTVE rinde homenaje a Félix Rodríguez de la Fuente en el 30 aniversario de su muerte
La voz...
El legendario programa El hombre y la Tierra volverá a emitirse a partir del 8 de febreroEl 14 de marzo se cumplen 30 años del accidente de avioneta que acabó con la vida del director de El hombre y la Tierra, Félix Rodríguez de la Fuente, y RTVE dedicará como homenaje a su labor una programación especial en TVE, RNE y RTVE. Televisión Española volverá a emitir a partir del 8 de febrero la serie El hombre y la tierra, el legendario programa de reportajes sobre fauna ibérica que lanzó a la fama mundial al naturista español en los años 70. Radio 5, de RNE, se suma a este aniversario emitiendo una serie a partir del programa Salvar la naturaleza, al mando del naturalista Joaquín Araujo. La web www.rtve.es por su parte dedicará una sección especial a Félix Rodriguez de la Fuente en www.rtve.es/felix, donde se emitirán todos los programas de El hombre y la tierra, fotos inéditas de sus rodajes y numerosos reportajes realizados por el propio Félix y aquellos que a lo largo de los años ha realizado TVE sobre su figura y su trabajo como naturalista.
El legendario programa El hombre y la Tierra volverá a emitirse a partir del 8 de febreroEl 14 de marzo se cumplen 30 años del accidente de avioneta que acabó con la vida del director de El hombre y la Tierra, Félix Rodríguez de la Fuente, y RTVE dedicará como homenaje a su labor una programación especial en TVE, RNE y RTVE. Televisión Española volverá a emitir a partir del 8 de febrero la serie El hombre y la tierra, el legendario programa de reportajes sobre fauna ibérica que lanzó a la fama mundial al naturista español en los años 70. Radio 5, de RNE, se suma a este aniversario emitiendo una serie a partir del programa Salvar la naturaleza, al mando del naturalista Joaquín Araujo. La web www.rtve.es por su parte dedicará una sección especial a Félix Rodriguez de la Fuente en www.rtve.es/felix, donde se emitirán todos los programas de El hombre y la tierra, fotos inéditas de sus rodajes y numerosos reportajes realizados por el propio Félix y aquellos que a lo largo de los años ha realizado TVE sobre su figura y su trabajo como naturalista.
martes, enero 26, 2010
viernes, enero 22, 2010
Despojan del premio Wildlife Photographer of the Year al español José Luis Rodríguez
Tras una minuciosa investigación, los integrantes del certamen Wildlife Photographer of the Year, organizado por el Natural History Museum de Londres y la BBC Worldlife, han descalificado la polémica imagen del fotógrafo español José Luis Rodríguez que había sido declarada ganadora.
En estos términos se expresa el comunicado que acaba de emitir el citado museo y que zanja la polémica desatada hace semanas, cuando un grupo de participantes y la revista finlandesa Suomen Luonto acusaron a Rodríguez de utilizar un lobo amaestrado para realizar la espectacular instantánea que le valió el primer puesto.
Según estas mismas fuentes, las pruebas analizadas por el jurado y la experiencia de algunos de sus integrantes en el ámbito de la fotografía de naturaleza con lobos han sido determinantes para tomar esta decisión.
© José Luis Rodríguez  Fama, polémica y dolores de cabeza a partes iguales ha reportado esta imagen a José Luis Rodríguez. |
Aunque el fotógrafo niega "rotundamente" el uso de un animal domesticado -tal y como recoge el mismo documento-, el jurado ha dado por buenas las acusaciones y aplicado el reglamento, en el que se prohíbe el uso de especies amaestradas en lugar de libres.
De hecho, tal y como se aclara en el dictamen, la simple sospecha de que un participante ha infringido las normas es argumento suficiente para justificar su descalificación.
E o tio chungo este inda o nega todo...
jueves, enero 14, 2010
La mina de andalucita, a la espera de permisos autonómicos
[La Voz de Galicia] Al conselleiro de Medio Ambiente le costó ayer bastante entender la pregunta. Un periodista local demandaba conocer el estado de las gestiones para que la promotora que pretende explotar la mina de andalucita existente en Goente (As Pontes) pueda instalarse. Hasta tres veces pidió Agustín Hernández que le repitieran de qué era ese yacimiento antes de contestar: «Non teño ningún dato».
El proyecto se encuentra actualmente pendiente de un informe ambiental favorable de su consellería para que el departamento de Industria pueda, a su vez, autorizarlo. Ante el desconocimiento de Hernández, el delegado de la Xunta en A Coruña, Diego Calvo, explicó que sí se habían mantenido conversaciones con la empresa Picobello Andalucita, S.L., una empresa coruñesa con financiación sudafricana y británica, pero que no se habían producido avances. La iniciativa empresarial pretende explotar el mineral existente en O Forgoselo, que se utiliza para obtener cerámicas especiales y su aplicación en ladrillos para revestimientos de hornos y moldes, y del que España importa el 100% de la producción. La espera para instalarse dura ya casi nueve años.
El alcalde de As Pontes, Valentín González Formoso, señalaba ayer que confía en que la administración autonómica desbloquee un proyecto que crearía medio centenar de empleos. El Concello ya ha puesto sus condiciones a la empresa: dar prioridad a los trabajadores de las compañías auxiliares y de Goente, poner especial cuidado en el procedimiento de compra de los terrenos y que se llegue a un acuerdo con la asociación vecinal para compensaciones en la parroquia. A todo ello, la compañía ya se ha comprometido.ALA!!! outra vez a voltas co mesmo...
viernes, enero 08, 2010
Suscribirse a:
Entradas (Atom)
