jueves, noviembre 25, 2010

Hiedra - Árbol Protector Celta para los nacidos entre el 30 de septiembre y el 27 de Octubre

Abarca los nacidos entre el 30 de Septiembre y el 27 de Octubre.
Llamado también como Árbol de la RESURRECCION. Al igual que la Vid esta consagrada a la resurrección, posiblemente por que ambas crecen en espinal dentro del Beth-Luis-Nion. La hiedra viaja a todas partes; se extiende feliz y progresa en muchos lugares donde ninguna otra planta sobreviviria. Tambien es conocida por su determinación por superar los obstáculos hacia la luz y la nutrición.
La Hiedra correspondería, en referencia al horóscopo occidental a los nacidos según su fecha de nacimiento a los signos de Libra y Escorpio.

CARACTERISTICAS DE LOS NACIDOS BAJO LA PROTECCION DE LA HIEDRA
Las Hiedras, son personas de una especial inteligencia y habilidad para desempeñarse en cualquier actividad. Muy voluntariosas, dedican su existencia en beneficio de los demás. De excelente capacidad para crear o generar redes, instituciones y hasta partidos políticos, acciones que no solo realizara para su beneficio o progreso de sus objetivos personales, sino que lo hace convencida de su causa emprendida. La hiedra siempre tiene una causa por la que pelear. Es importante que utilice y capitalice este talento para extenderse hacia el exterior, como la planta, tome una forma productiva, puesto que suele retrotraerse o trabajar en completa soledad. De temperamento culposo y hasta temeroso en algunos casos, no deben dejarse llevar por esos instantes de inseguridad, las hiedras tienen un caudal muy importante para volcar en beneficio de la humanidad.
Poseen un estilo único ya sea en lo físico como en lo espiritual, será muy fácil darnos cuenta cuando estamos frente a una hiedra, su originalidad nos lo señalara. Necesitan estar y parecer perfectas. Adoran el romanticismo y cuando encuentran el amor viven para y por el. Son generosas, demostrativas, rara vez celosas y sí demasiado dependientes de las opiniones de los demás en especial de sus mas allegados. Necesitan que se les este encima, que se los halague y demuestre lo que por ellos se siente.
Tiene en apariencia una fuerte personalidad, parecen no necesitar de nadie, mas en su interior la hiedra busca protección, afecto, seguridad.

jueves, noviembre 11, 2010

La mitad de Galicia respira malos humos

n informe de Ecologistas en Acción revela que más del 40 por ciento de los gallegos inhala aire contaminado

[Faro de Vigo] Casi la mitad de la población gallega respira aire contaminado, según se desprende del Balance de la contaminación del aire en el Estado español durante 2009, elaborado por Ecologistas en Acción, que además revela que el tráfico y determinadas industrias –sobre todo las centrales térmicas de carbón– son los responsables de esa situación. El estudio, que incluye datos oficiales de todas las autonomías españolas, a excepción de las ciudades de Ceuta yMelilla, destaca que las partículas en suspensión (PM10), que producen afecciones al tracto respiratorio y al pulmón, son el principal contaminante en Galicia y también en A Coruña, donde, de nuevo, las mediciones realizadas en las estaciones de Riazor y la Torre de Hércules ponen de manifiesto que la ciudad supera los índices aconsejados por la Organización Mundial de la Salud (OMS).

Junto con la urbe coruñesa, las localidades de Arteixo, Ferrol, Santiago, Vigo, Lugo y Valdeorras, y la denominada franja Fisterra-Santiago, son los puntos de la comunidad gallega que se ven más afectados por las partículas en suspensión, según remarca el informe de Ecologistas en Acción, que además señala que el entorno de algunas instalaciones industriales, como la central térmica de Meirama, en Cerceda, la refinería de Repsol, en Arteixo o Ferroatlántica, en Cee, también sobrepasa los límites recomendados por la OMS.

En cuanto al ozono, otro de los principales contaminantes del aire de Galicia, el estudio de la organización ecologista destaca las superaciones de los límites de las estaciones de vigilancia situadas en el área de influencia de las centrales de carbón y de ciclo combinado de As Pontes.

En el resto de España, tal y como advierte Ecologistas en Acción, la situación es, si cabe, aún menos halagüeña. De los datos de su informe se desprende que casi cuatro de cada cinco españoles (36,9 millones de personas o, lo que es lo mismo, el 79% de la población) respiran aire perjudicial para su salud.

Al igual que ocurre en la comunidad gallega, el principal agente contaminador del aire en el conjunto de España es el tráfico en las zonas metropolitanas. La organización subraya que, pese a la "gravedad" de la situación, las administraciones no están adoptando las medidas necesarias para solventar este problema, que provoca 16. 000 muertes al año en España y hasta 400. 000 en toda Europa, según datos del Ministerio de Medio Ambiente y Medio Rural y Marino.

El informe subraya, no obstante, que en 2009 continuó la tendencia de ligera mejoría ya iniciada en 2008, sobre todo por el efecto de la crisis, es decir, por razones coyunturales más que por la aplicación de medidas planificadas y orientadas a reducir esta contaminación.

Concretamente, según explicó ayer el portavoz en esta materia de Ecologistas en Acción, Paco Segura, el estudio revela que la reducción de la movilidad originada por la crisis, provocó una caída del 5,1% en el consumo de combustibles para la automoción en 2009 y un 4, 2% menos de tráfico en las ciudades, así como un descenso del 18% en la venta de vehículos

Por unha solución dialogada á problemática da compostaxe no Carballiño

7 de novembro de 2010. Ante o conflito que na Comarca do Carballiño está a xerar a actividade de Compost Galicia, ADEGA quere facer pública a súa opinión co obxectivo de contribuir a unha solución dialogada. En primeiro lugar, queremos expresar unha vez máis o noso apoio á compostaxe como alternativa ecolóxica e sustentábel para a xestión de residuos orgánicos. A compostaxe é un proceso natural e ecolóxico que permite o aproveitamento dos residuos orgánicos como fertilizante seguro, de calidade e hixiénico para as terras produtivas, evitando a contaminación doutras formas de tratar o lixo como o vertido ou a incineración. Os solos de cultivo en xeral, e especialmente os viñedos, teñen na actualidade un grande déficit de materia orgánica, problema ao que esta planta de compostaxe pioneira en Galiza pode axudar a resolver.

Tras visitarmos recentemente as instalacións de Leiro, observamos que estas contan cun proceso avanzado e cos elementos de prevención do impacto necesarios, polo que agardamos unha mellora no futuro inmediato da calidade ambiental nas zonas próximas. A empresa recoñeceu problemas de control de emisións, derivados da dificultade de adaptar en Galiza (maior humidade e maiores precipitacións) unha tecnoloxía desenvolvida para as condicións de Catalunya. Neste senso, cómpre recoñecer o carácter pioneiro desta planta no noso país, xunto cos esforzos da empresa por mellorar o control ambiental dos procesos. ADEGA tomou nota, ademais, das informacións facilitadas por expertos da Universidade de Vigo, que confirmaron a boa calidade do compost que se está a producir como consecuencia da decisión da empresa de proceder a unha selección de lodos e residuos orgánicos non contaminados (maiormente, procedentes da industria agro-alimentaria).

ADEGA visitou tamén o emprazamento previsto para as instalacións (invernadoiros e nave de maquinaria) de maduración do compost no concello de Cea, complementares da planta de Leiro, e reuniuse con veciños/as afectados/as. Se os riscos de cheiros poden ser minimizados na planta de compostaxe (Leiro), con máis razón deben ser mínimos ou incluso nulos nas instalacións de Cea, onde se desenvolve a maduración do compost e prepárase para a súa venda. Neste caso, xa non podemos falar de residuos senón de compost fresco (entrada) e compost maduro e estable (saída), e non cabe esperar outro tipo de impactos diferentes dos dunha actividade na que se manexa maquinaria convencional.

A planta de compostaxe de Leiro pódese considerar como unha planta de capacidade media, aínda que suficientemente grande en relación cos lugares nos que se localiza, xa que require do transporte dos residuos e do compost por estradas pouco axeitadas para esta tarefa. Son obxectivas, por tanto, as afeccións deste transporte aos veciños/as que viven ou realizan actividades nas inmediacións destas vías. Mais tamén estas pódense e débense corrixir.

Neste senso, a experiencia amósanos como as plantas de capacidade reducida veñen acadando os mellores resultados ambientais, de control do proceso e sociais. Por tanto, ADEGA anima tanto á empresa como aos colectivos veciñais e ás outras entidades implicadas no conflito a buscar solucións satisfactorias en base ao control do proceso e á minimización dos impactos, xunto coa limitación da capacidade que as instalacións en cuestión poidan acadar, sempre dentro dos condicionantes de viabilidade técnica e económica do proxecto.

Reproducimos deseguido un artigo sobre os valores do compost, a cargo de Manuel Soto Castiñeira, profesor de Enxeñería Química da Universidade da Coruña e membro de ADEGA:
O COMPOST: A FERTILIDADE E A SAÚDE DA TERRA

Non hai moitos anos, a mellor habitación das casas labregas era aquela situada directamente encima da corte das vacas. No inverno, o calor dos animais era a única calefacción que permanecía acendida toda a noite. E todo o día, pois o esterco, ese sistema tradicional de compostaxe, actuaba como acumulador e regulador do calor e axudaba a manter a temperatura no interior da vivenda. Non se percibía o tenue olor dos animais e do esterco como unha molestia, nin era causa de problemas de saúde. Os beneficios deste modelo integrado non remataban aí. O esterco, fresco ou maduro (completamente compostado) foi durante séculos o mellor alimento das terras e garante dunha produtividade agrícola que fixo de Galiza un dos países máis poboados da contorna.

Hoxe, as cousas mudaron. Renegamos do esterco e abrazamos a pulcritude do cemento, do asfalto, dos deterxentes e dos biocidas. Paseniñamente, o país envellece e sofre unha intoxicación ambiental e mental aguda. Pouco nos importa estercar de plásticos camiños e eidos, queimalos na lixeira municipal, ou mesmo no propio fogar. Sabemos ou ouvimos falar da grave contaminación da incineradoras de lixo e das dioxinas que xeran. Mais a intoxicación mental que sufrimos fainos mirar para o outro lado e acusar do problema a todo aquilo que cheira a esterco.

Venme todo isto á cabeza cando ollo esas mensaxes de “compost igual a contaminación”, “compost igual a dioxinas”… Esquecemos ou xa non sabemos que o que hoxe se chama compost e compostaxe non é máis que o mesmo proceso natural de fermentación dos residuos orgánicos de sempre, mediado, iso si, pola escala da instalación e a tecnoloxía de manexo do “esterco”. Pola contra, as dioxinas e os fumes cargados con metais pesados nada teñen que ver co compost, e si constitúen un grave problema ambiental e de saúde, como puxo de manifesto a estratexia europea de loita conta a contaminación por dioxinas, do ano 2001. A incineración do lixo, os pesticidas, algunhas industrias e mesmo a queima de plásticos no fogar ou nas pequenas lixeiras son as verdadeiras fontes de dioxinas.

Non caben pois tais acusacións de contaminación contra o compost. O que si cabe é delimitar a escala da instalación e esixirmos a correcta realización e control de todo o proceso. Da mesma forma que os xurros das granxas teñen o seu mellor destino na fertilización das veigas, os residuos orgánicos son o fertilizante imprescindíbel para unha agricultura de calidade, mesmo ecolóxica. E a compostaxe é a forma de preparar eses residuos para que poidamos utilizalos sen problemas na nosa horta, na viña ou na explotación agrícola.